The discourse of the apocalypse and God's final battle with the demon occupies a central place in the political and ideological repertoire of anti-hegemonic uprisings in the wider Middle East. The messianic view of history is found in a series of uprisings from the second half of the nineteenth century to the early twenty-first, and is synergised with rapid social transformations that, although rooted in the regions, are triggered by the intervention of empire. To define the latter, we follow Negri and Hardt, according to whom the concept of empire is fundamentally characterised by its lack of borders: it is "a global form of sovereignty consisting of a series of national and supranational organisations united under a single logic of governance". The paper will explore the relationship between empire and insurgency in an anti-hegemonic apocalyptic discourse by examining three cases, one in the early modern era, the second in the twilight of twentieth-century modernity, and the third in the postmodern era. The first is the al-Mahdi uprising in Sudan, the second is the Islamic revolution in Iran, and the third is the ISIS 'caliphate' in our own time.

Ο λόγος περί Αποκάλυψης και τελικής μάχης του Θεού με τον δαίμονα καταλαμβάνει κεντρική θέση στο πολιτικό και ιδεολογικό ρεπερτόριο αντι-ηγεμονικών εξεγέρσεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Η μεσσιανική θεώρηση της ιστορίας συναντάται σε μια ακολουθία εξεγέρσεων από τον β’ ήμισυ του 19ου αιώνα ως τις αρχές του 21ου και συναρθρώνεται με ραγδαίες κοινωνικές ανακατατάξεις που αν και έχουν τις βαθύτερες αιτίες στο εσωτερικό των περιοχών, πυροδοτούνται  από την επέμβαση της αυτοκρατορίας. Για να ορίσουμε την τελευταία ακολουθούμε τους Negri και Hardt, σύμφωνα με τους οποίους η έννοια της Αυτοκρατορίας χαρακτηρίζεται θεμελιωδώς από την έλλειψη ορίων Πρόκειται για «μια παγκόσμια μορφή κυριαρχίας που αποτελείται από μια σειρά εθνικών και υπερεθνικών οργανισμών ενωμένων κάτω από μια ενιαία λογική διακυβέρνησης» Η εισήγηση θα μελετήσει τη σχέση αυτοκρατορίας και εξεγέρσεων με αντι-ηγεμονικό αποκαλυπτικό λόγο εξετάζοντας τρεις περιπτώσεις, η μία στις αρχές της εποχής της νεωτερικότητας, η δεύτερη στο λυκόφως της  νεωτερικότητας του εικοστού αιώνα και η τρίτη στην μετανεωτερική εποχή. Η πρώτη είναι η εξέγερση του αλ-Μάχντι στο Σουδάν, η δεύτερη η Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν  και η τρίτη το «χαλιφάτο» του ISIS στις μέρες μας.